جنگ

‏جمهوری اسلامی امروز در نقطه‌ای ایستاده که هیچ راه میانه‌ای برایش باقی نمانده است. سیاست «نه جنگ، نه مذاکره» که رهبران نظام طی سال‌ها بر آن اصرار ورزیدند، عملاً شکست خورده و کارآیی خود را از دست داده است. انبوهی از داده‌های غلط، تحلیل‌های خیالی و امید بستن به شکاف‌های مقطعی در سیاست غرب، جمهوری اسلامی را به اینجا رسانده است: مواجهه با جنگی محدود که در همان ۴۸ ساعت نخست ضربه‌های سنگین و غیرقابل جبرانی دریافت کرد.

تحلیل روندهای زوال حکومت‌ها، توجه افکار عمومی غالباً به اعتراضات خیابانی، فشارهای بین‌المللی و شکست‌های سیاسی معطوف است. اما آنچه معمولاً نادیده گرفته می‌شود، تحولات آرام و زیرپوستی در درون نهادهای وفادار به قدرت است. در مورد جمهوری اسلامی، نشانه‌ها حاکی از آن است که ساختار نظامی، امنیتی و اطلاعاتی کشور، دیگر به شکلی یکپارچه در خدمت بقای نظام عمل نمی‌کند.