دموکراسی

در شرایطی که ساختار حزبی عراق هنوز رنگ‌وبوی تثبیت‌شده ندارد، فساد، مداخلات فرامنطقه‌ای، هویت فرقه‌ای و قومی، و ضعف پشتوانه تئوریک احزاب، همه نشان می‌دهند که این انتخابات نه الزاماً نقطه‌ی عطف دموکراسی بلکه چرخه‌ای از همان سیاست‌های فرسوده است.

برای نجات از این ورطه ابتدا باید فرهنگ و واژگان سیاسی را باز تعریف و اصلاح نمود تا با ایجاد زبانی سالم، درست و مشترک زمینه لازم برای همگرایی نیروهای آزادیخواه و مرزبندی میان فرقه‌های ارتجاعی با تجددگرا را بوجود آوریم. جمهوری اسلامی محصول همین انحرافات سیاسی بود و همان افراد و گروه‌هایی که در این آلودگی سهیم بودند امروز همچنان با سواستفاده از این عدم شفافیت و راستی به بقای جمهوری اسلامی کمک میکنند تا شاید با اصلاح و حذف کلمه اسلام بتوانند بزرگترین دستاورد فعالیتهای مخربشان را حفظ و نوع دیگری از «جمهوری» در ایران برقرار نمایند.