بررسی موضاعات سیاسی-اجتماعی ایران وب سایت انجمن انار
در این یادداشت به بررسی نقش و ارتباط توهم فعالین سیاسی از سطح دانش خود (توهم ژرفای توضیحی) و نقش آنان در برآمدن میانمایگان سیاسی (Mediocrity) بی‌هویتی که مانند محلل در تلاش برای پیوند گروههای سیاسی با ارزشهای بنیادین متضاد هستند و ارتباط آنان با خطر بروز و قدرت گرفتن فرومایگان (Populism) سیاسی می‌پردازم.
برای نجات از این ورطه ابتدا باید فرهنگ و واژگان سیاسی را باز تعریف و اصلاح نمود تا با ایجاد زبانی سالم، درست و مشترک زمینه لازم برای همگرایی نیروهای آزادیخواه و مرزبندی میان فرقه‌های ارتجاعی با تجددگرا را بوجود آوریم. جمهوری اسلامی محصول همین انحرافات سیاسی بود و همان افراد و گروه‌هایی که در این آلودگی سهیم بودند امروز همچنان با سواستفاده از این عدم شفافیت و راستی به بقای جمهوری اسلامی کمک میکنند تا شاید با اصلاح و حذف کلمه اسلام بتوانند بزرگترین دستاورد فعالیتهای مخربشان را حفظ و نوع دیگری از «جمهوری» در ایران برقرار نمایند.
دربین سیاسیون وطنی آنهم از نوع اپوزیسیونی تشکیلات و کار تشکیلاتی به جای همکاری و انسجام، برنامه ریزی هدفمندی، شناخت نیروها و تقسیم کار و مشارکت جای خود را به رفیق بازی و ریاست و ریش سفیدی و همچنین درست کردن باند و گروه فشار که لازمه این آخری داشتن تعدادی چماقدار گوش به فرمان هست، داده است.