اعضای انجمن انار و سخنی با هموطنان در خصوص انقلاب ملی ایران.
برای همه ایرانیان وطنپرست آرزوی موفقیت داریم و امیدوارم جشن پیروزی بر اهریمن حاکم و نابودی جمهوری اسلامی و کلیت تفکر ۵۷ را بزودی در کنار هم در خاک پاک ایران جشن بگیریم.
یک کشور، یک ملت، یک پرچم
برای ایران برای ایرانی
متن کامل این پیام برای مطالعه اضافه شده است.
برای ایران، برای ایرانی
برای ایران
در شرایط سخت و حساسی هستیم. در جنگی نابرابر بین مردم غیر مسلح با حکومتی تا دندان مسلح و جنایتکار هستیم در جبهه های مختلف، واقعی و مجازی. داخل و خارج ایران. جنگی به وسعت کره زمین.
برای غلبه به این حکومت باید همه ما کمک کنیم تا هزینه جانی و مالی کمتر بشه.
چه باید بکنیم؟ راه چاره چیه؟
اول باید بدونیم و درک کنیم چه کار بزرگی داریم انجام میدیم. کار بزرگ نیاز به شجاعت و ابزار کارآمد داره. باید بدونیم چه گره ای رو داریم باز میکنیم و مشکل کجاست.
سال 57 حکومتی بر ایران مستقر شد که دشمن ایران و هویت ملی بود. از روز اول شکل گرفتن ایده انقلاب توسط طرفدارانش دشمنی با همه جنبه های ملی در الویت بود. از تغییر پرچم تا تلاش برای تخریب مقبره کوروش کبیر از موسیقی تا نقاشی از سینما تا آواز از شعر تا داستان. از زن تا مرد. از کودک تا پیر.
ما داریم با یک حکومت ضد ملی میجنگیم. پادزهر ایدئولوژی مخرب حکومت اسلامی بازگشت به هویت ملی و تکیه بر تاریخ و فرهنگ ایرانی ماست که همه ما رو از هر گوشه این کشور پهناور برای هزارها سال کنار هم متحد نگهداشته.
ما جنبشهای اصلاحی رو در 43 سال گذشته امتحان کردیم و جواب نگرفتیم. بعضیهامون زودتر متوجه شدیم بعضیهامون دیرتر اما امروز رسیدیم به این نقطه. جمهوری اسلامی و کلیت تفکر 57 باید از بین برود.
ما از جنبش اصلاحی رسیدیم به این درک که نیاز ما تغییر بنیادین ارزشهای حاکم هست چون با زمان و مکان و نیازهای ما همخوانی نداره و قابلیت اصلاح هم نداشته! و ما وارد مرحله انقلابی شدیم.
اما انقلاب چیه؟ فرقش با جنبش چیه؟
جنبشها برای مطالبه یک خواسته مشخص بوجود میان و انواع مختلف داره. وقتی این جنبشها کنار هم قرار بگیرند و حکومت نتونه اونها رو تامین کنه نیاز به تغییرات عمیقتری بوجود میاد یعنی اصلاحات به بن بست میرسه. انقلاب یعنی تغییر ارزشها از بیخ و بن. درسته تغییر نه اصلاح! پس یعنی ارزشهایی که فکر میکنیم بایداز بین بره و اونهاییکه باید جایگزین و برقرار بشه شناخته باشیم.
الان همه دنیا هم میدونن ما جمهوری اسلامی را نمیخواهیم اما چی میخواهیم؟
یک کشور یکپارچه و ملت همبسته. اصل اینهاست. اینها را داشته باشیم میتونیم بعنوان یک ملت حق حاکمیت داشته باشیم. دمکراسی و آزادی و سکولاریسم را در این کشور برقرار کنیم و برگردیم به مسیر توسعه و شهریگری. کشوری برای تک تک افراد ملتش. قدرتمند و مستقل. حقوق شهروندی، برابری در مقابل قانون. حقوق بشر و حق مالکیت فردی. اینها ارزشهایی منطقی است و هیچ انسان عاقلی نمیتونه مخالفش باشه. همه کشورهای مدرن و مرفه همینها رو دارند.
حالا که ارزشها و مطالباتمون رو مشخص کردیم باید گفتمانی بسازیم و یا از بین گفتمانهای موجود یکی رو انتخاب کنیم که نزدیکی بیشتری با خواسته هامون داره.
اما گفتمان چیه؟
گفتمان همون ایده است. یک ایده که درونش راه چاره معرفی میکنه، یک سری ارزش و یک سری هدف معرفی میکنه و راه رسیدن به اونها رو توضیح میده. ابزارهای گفتمانی هم میتونه از شعر و سرود و ترانه و داستان تا شعار و تظاهرات و از توییت تا پست اینستاگرام باشه.
هر چی یک گفتمان یا ایده طرفدار بیشتری پیدا کنه یعنی افراد بیشتری از جامعه مطالباتشون رو تونستن درون اون ایده دستیافتنی ببینن، یعنی جنبشهای مختلف داخلش جا پیدا میکنن، از جنبش زنان تا کودکان، از اصناف و مطالبات اقتصادی تا رفاهی. از مطالبات فرهنگی تا سیاسی.
بهترین حالت و کم هزینه ترین حالت انقلاب اینه که همه مردم یا اکثرت یک گفتمان رو انتخاب کنن و اون رو بعنوان چاره دنبال و حمایت کنن. در این بین البته باید مراقب نفوذ و تخریب و ایده های مخرب هم بود.
اگر تعداد گفتمانها یا ایده ها زیاد باشه چی؟ نیاز به اتحاد داریم؟ اصلا اتحاد یعنی چی؟ به چه درد میخوره؟
اتحاد یعنی جمع شدن گروهی که ارزشهای یکسانی رو قبول دارند و میخوان به هدف یکسانی برسند. پس میشه گفت افرادی که یک گفتمان را انتخاب میکنن با هم متحد میشن برای رسیدن به هدف.
اما وقتی ایده های مختلف وجود داشته باشه دیگه اتحاد معنی نمیده. بین ایده ها همگرایی میتونه بوجود بیاد. هرچقدر ارزشها و هدفها نزدیکتر باشند میشه همگراتر و نزدیکتر همکاری کرد. مثالش جنگ جهانی دومه. متفقین که کشورهای مختلف با حکومت و ایده های مختلف بودند در کنار هم مقابل متحدین که ارزشهای خطرناک مشترکی داشتند قرار گرفتند.
ملت یک کشور میتونن با مجموعه مطالباتشون با هم متحد باشند وقتی ارزشهاشون ملی و هدفشون منافع ملی باشه فارغ از اینکه چه ایده سیاسی دارند. مثل همین شرایطی که الان تو کف خیابونها بین معترضین میبینیم.
اما بین گروههای سیاسی همگرایی میتونه وجود داشته باشه.
حالا همه اینها یعنی چی؟
یعنی راه گذر از جمهوری اسلامی اینه که باید دنبال یک گفتمان بین ایده های موجود بگردیم که باعث تقویت همبستگی ملی ما بشه تا بتونیم بعنوان یک ملت متحد جلوی حکومت غاصب بایستیم و پیروز بشیم.
ایده های سیاسی رو انتخاب کنیم که اجازه بده از لحاظ سیاسی با همگرایی بیشتری بتونیم خودمون رو در مقابل حکومت سازماندهی کنیم. بتونیم گروه تشکیل بدیم و کار تیمی انجام بدیم. این تیمها بهم مرتبط میشن و اون موقع میشه هماهنگ و هدفمند عمل کرد.
ما یک گروه شدیم، گفتمان مشخصی رو انتخاب کردیم و با گروههای دیگه ارتباط برقرار کردیم. پیشنها میکنیم اگر تا حال دست بکار نشدید شما هم شروع کنید. نگران اتحاد نباشید. ما هزارها ساله با هم متحد هستیم حتی با دشمنی و تلاش حکومت امت گرای اسلامی. الان نیاز به همگرایی و سازماندهی داریم.
ما طرفدار گفتمان مشروطه هستیم.
گفتمانی با قدمت و سابقه مشخص. راه حلی که برای ایران و توسط خود ما ایرانیها بر اساس تاریخ و فرهنگ و تبار ما شکل گرفته و جواب داده. گفتمانی که ملت همبسته و کشور یکپارچه ارزشهای اصلی اونه. گفتمانی که نماینده مشخص داره.
گفتمانی که با انقلاب مشروطه بثمر نشست و با انقلاب سفید ثابت کرد توان اصلاح و بروز شدن داره. تنها گفتمانی که طی این چهل و سه سال جلوی تخریب هویت ملی و تاریخ کهن ما ایستاد و از ابتدا با انقلاب اسلامی تضاد داشت. با انقلابیون و تفکر 57ی ناسازگاری داشت.
مشروطه خواهان بخشی از ملت متحد ایران بوده و هستند و هیچ مشکلی با همگرایی با گفتمانهای دیگه که ارزشهای یکسان دارند نداشته و نداره.
اگر به ایران بعنوان یک کشور یکپارچه و یک ملت متحد اعتقاد داریم اگر هدف نجات ایران، آزادی و پیشرفت کشوره میتونیم در کنار هم مقابل جمهوری اسلامی قرار بگیریم و انتخاب حکومت رو بگذاریم برای بعد آزادی و با انتخاب ملت.
ما میگیم هر کسی ایده ای داره بلند بگه. شفافیت هیچوقت باعث تفرقه نمیشه مگر اینکه چیزی برای پنهان کردن داشته باشیم و بقیه را به سکوت دعوت کنیم تا مشخص نشه دنبال چی هستیم. اتحاد در سکوت با گروههایی که دشمن ایران هستند یا همونها که این حکومت را سرکار آوردن اسمش خیانت در حق ملت و کشوره.
جمهوری اسلامی باید برود. این حکومت باید از بین برود تا دوباره کشوری آباد و آزاد در مسیر توسعه داشته باشیم.
یک کشور، یک ملت، یک پرچم
برای ایران برای ایرانی
پاسخی بگذارید