من با افتخار یک ایرانی باورمند به نهاد پادشاهی پهلوی، سیاسی هستم.
آنچه پدرانمان در بیش از دوهزار و پانصد سال پیش به جهان اهدا کردند بنیانگذاری نهاد پادشاهی و در پی آن به سامان رساندن زندگی و بهروزی ایرانیان و ایجاد داد و دهش بوده است.
فریدون فرخ فرشته نبود ز مشک و ز عنبر سرشته نبود
ز داد و دهش یافت او نیکویی تو داد و دهش کن فرشته تویی
در امتداد کنشهای شهریگری ایرانیان، مشروطه خواهان تا رسین به انقلاب مشروطیت و سپس برآمدن رضا شاه کبیر فرزند دلیر مشروطیت، پیشرفت و بهروزی ایرانیان پس از وقفه ای فرا هزار ساله از چیرگی اعراب مسلمان و در پی آن اسکندر و مغول، سرانجام آغاز شد. با وقوع فتنه پنجاه و هیچ و اشغال ایران به دست ناپاک بربرهای اسلامی میهنمان به ژرفای سیه روزی و شوربختی فروافتاد.
یکی از راههای از بین بردن کنشگری و مسئولیت پذیری شهروندی و از بین بردن یک جامعه پویا و به دنبال سعادت و نیکروزی این دنیایی، این است که سیاسی نبودن، سیاست‌گریزی و دشنام به سیاست ورزان روشی نهادینه شود. در این میان برخی عافیت طلب و متنعم از شرایط رانتی با این جمله خبری «من سیاسی نیستم» و در بسیاری سبب فرار از مسئولیت شهروندی در میان ایرانیان شده است. برای یادآوری، روزهای ابتدایی شورش پنجاه و هیچ، در تاکسی ها و مغازه ها نوشته «بحث سیاسی ممنوع» توسط همین قوم بربر پنجاه و هفتی اشغالگر ایران را شاهد بودیم که همچون پتکی بر سر و زبان معترضین و آنانی که فریاد دادخواهی داشتند کوفتند.
آندسته وقتی میگویند سیاسی نیستم در واقع فخر می‌فروشند که زندگی خود را برای امور سیاسی که بیهوده میشمارند هدر نمی‌کنند و در مسابقه زندگی پیش هستند، درصورتیکه با این نقاب دیگران را می فریبند و در پی تداوم زندگی انگلی و سهیم بودن در چپاول دارایی مردم ایرانند. دیگرانی که بسیارند و طوطی وار “من سیاسی نیستم” را بازگو می‌کنند بیشتر از نا آگاهی بوده و در پی آن فرار از بار مسئولیت شهروندی است که در هر دو صورت خیانت به فرزندان و نسلهای آینده ایرانمان است.
پادشاهی نگاهدارنده پایداری امنیت و کشورداری است. این نهاد گردانندگی امور کشور با هدف بهروزی مردم باید از خواست مردم و مشارکت بیشینه شایستگان و میهن پرستان باشد تا منجر به خیر عموی شود. انهایی که مفتخرند سیاسی نباشند به چم اینکه علاقه‌ای به چگونگی ساز و کار اداره کشور و مشارکت در امور شهریگری ندارند، در بهترین حالت به خود دروغ میگویند و ناگزیر در بزنگاهی آنچه را چپاول کردند از کف خواهند داد و به آنکه راه رانت را برایشان هموار کرده بود بازپس خواهند داد. و اما آن اکثریت فراری از مسئولیت شهروندی بیشترین آسیب را خواهند دید و با ادامه چیرگی این اشغالگران بر ایرانمان و طولانی شدن بی تفاوتی در امور سیاسی هزینه های تغییر شرایط را بسیار بالاتر خواهد برد.
پاسخی بگذارید