هومن

دانستن این نکات و تطبیق وضعیت و پیشرفت روند تحول جنبش با مراحل فوق، امکان تحلیل وضعیت آسیب شناسی درست را در اختیار ما قرار میدهد. اطلاع از اینکه اکنون در کدام مرحله قرار داریم توقع و انتظارات ما را نسبت به نتایج و دستاوردها متعادل و منطقی کرده و از نا امیدی جامعه جلوگیری کرده کمک میکند تا راهکارهای موثر و منطقی برای شرایط واقعی در زمان مناسب اتخاد کنیم.

در این یادداشت به بررسی نقش و ارتباط توهم فعالین سیاسی از سطح دانش خود (توهم ژرفای توضیحی) و نقش آنان در برآمدن میانمایگان سیاسی (Mediocrity) بی‌هویتی که مانند محلل در تلاش برای پیوند گروههای سیاسی با ارزشهای بنیادین متضاد هستند و ارتباط آنان با خطر بروز و قدرت گرفتن فرومایگان (Populism) سیاسی می‌پردازم.

سوگیری شناختی (Cognitive bias) یکی از مباحث مهم در علوم شناختی (Cognitive science) است و به یک الگوی سیستماتیک انحراف از هنجار یا عقلانیت در قضاوت اطلاق می‌شود که در آن شخص واقعیت ذهنی خود را بر اساس درک شخصی از داده‌ها و نه بر اساس واقعیت و حقیقت (فکت) می‌سازد.

برای نجات از این ورطه ابتدا باید فرهنگ و واژگان سیاسی را باز تعریف و اصلاح نمود تا با ایجاد زبانی سالم، درست و مشترک زمینه لازم برای همگرایی نیروهای آزادیخواه و مرزبندی میان فرقه‌های ارتجاعی با تجددگرا را بوجود آوریم. جمهوری اسلامی محصول همین انحرافات سیاسی بود و همان افراد و گروه‌هایی که در این آلودگی سهیم بودند امروز همچنان با سواستفاده از این عدم شفافیت و راستی به بقای جمهوری اسلامی کمک میکنند تا شاید با اصلاح و حذف کلمه اسلام بتوانند بزرگترین دستاورد فعالیتهای مخربشان را حفظ و نوع دیگری از «جمهوری» در ایران برقرار نمایند.

در مقابل انقلابی که بر اساس ارزشهای ملی، یکپارچگی ملت، حفظ تمامیت ارضی و بازگشت به مشروطه بود و در حالیکه شعارهایی مانند «از زاهدان /کردستان تا تهران جانم فدای ایران» در گوشه گوشه ایران توسط معترضین سر داده میشد، اصرار شش نفر از این گروه به تفکیک قومیتی و تقلیل خواسته‌های ملی به مطالبات قومی و قبیله‌ای در عدم اقبال ادعای همبستگی این افراد در جامعه تاثیر زیادی داشت.

با توجه به جایگاه پادشاه در جامعه بعنوان سرچمشه حقانیت، ایشان تنها رهبری است که توان هدایت درست این بدنه عظیم اجتماعی را دارد. هر گروه یا فردی تلاش کند تا خللی در رهبری ایجاد و یا حقانیت زدایی کند با فرض محال موفقیت باید به این نکته توجه کند که جامعه تحت هیچ شرایطی نقش آنان را برای هدایت نخواهد پذیرفت و چون اساسا دارای پایگاه اجتماعی نیستند، تنها موجب رها شدن نیروی قدرتمند و جاری جامعه بدون رهبر مقتدر خواهد بود که در خلا جریان میانه روی ملیگرا، عرصه سیاسی را مستعد بروز و قدرت گرفتن جریانات افراطی خواهد کرد.

در عصر ارتباطات و گردش آزاد اطلاعات، گروههایی که به سیاق انقلاب ۵۷ تصور میکنند میتوانند مردم را در هاله ابهام و با مخفی کاری همراه خود کنند و یا حمایت مردمی را با خدعه و فریبی از جنس وحدت کلمه خمینی و  دعوت به سکوت برای «اتحاد همه با هم» بدست آوردند با سرعت با واکنش عمومی روبرو میگردند. در این بین فعالان اجتماعی و یا سیاسی هستند که در صورت جاه‌طلبی و وارد شدن به این بازی ناراست بازنده مطلق خواهند بود و اعتبار خود را از دست خواهند داد.

در این نشست مجموعا یازده سوال و نظر مطرح گردید که در بخش انتهایی این یادداشت مشروح آنها را میتوانید بخوانید. بطور کلی این پرسشها در دو گروه قابل دسته بندی هستند: دسته اول سوالاتی که در پی دریافت تایید و یا صدور پیامی برای تایید نظر و عملکرد این حزب و گروههای همراه در مقابل منتقدان که با تحریف واقعیت و یا یک طرفه مطرح گردیدند. دسته دوم سوالات و مطالبه حاضرین از شاهزاده برای ارائه راهکار و برنامه و یا حتی گزارش پیشرفت کار در مبارزه با جمهوری اسلامی است. بعضی سوالات در هر دو دسته قرار دارند. یک مورد نیز اظهارنظری شخصی بود.