پس از فتنه 57 بر علیه حاکمیت ملی، حکومتی در ایران بر سر کار آمد که باوری به کشور و ملت ایران نداشت و در راستای آماج آخرالزمانی خود که جنگ جهانی مذهبی بود، دست به کشتار و گسترش وحشت زد.
جمهوری اسلامی در ستیز با تمدن در ایران و جهان کوشید با جایگزینی ارزش های مدرن تمدنی مانند آزادی، دموکراسی و همزیستی با احکام خشونت بار شریعت، مانند فتوای ترور سلمان رشدی و قتل و سرکوب خونین در ایران یک جهاد جهانی بر علیه انسانیت به راه بیاندازد.
ما هر چه به شیوایی از خواست خود درباره جایگزین جمهوری بربرهای اسلامی سخن بگوییم، دودلی را کنار میزنیم و پشتیبانان بیشتر و نیرومندتری در جهان خواهیم یافت.
میلاد آقایی
جمهوری اسلامی این جهاد را در ایران با روش های تمامیت خواهی و خفقان، و در بیرون از ایران با راه اندازی اندیشکده ها و گروه هایی که دست به توجیه بربریت سازمان یافته ملاها میزنند ادامه داده است.
اما ملت آزادی خواه و مدرن ایران با پیشینه ی درخشان تمدنی که به دنبال سازندگی و همزیستی با جهان است؛ در تمام عمر این جمهوری اسلامی، ناسازگاری و ستیز خود را با واپسگرایی و بربریت نشان داده است. ملت ایران در خیزش های خود همیشه شعارهایی رو به تمدن و ارزش های مدرن انسانی سرداده است و در همبستگی با جهان آزاد، آینده ای مدرن را برای خود و دوستی با ملت های همسایه و کشورهای دیگر خواستار بوده است.
ملت ایران که بیش از صد سال پیش در ستیز با خودکامگی شعار زنده باد ملت ایران و دادخواهی سر می داد، این روزها بار دیگر به دادخواهی فرزندان خود برخاسته و غریو؛ زن، زندگی، آزادی و مرد، میهن، آبادی سر می دهد. این صدای جنبش ملی بزرگی است که در سال های شکنجه و ترس، فرهنگ برابری خواهی خود را زنده نگه داشته است، فرهنگ ستیز با بیداد اشغالگران اسلامگرا.
امروز ما همگی صدای همبستگی ایرانی برای نابودی بربریت و ساختن دوباره حاکمیت ملی خود که در انقلاب مشروطه به دست آورده بودیم هستیم تا بتوانیم احکام شریعت را نابود و دموکراسی شهروندی مدار، سکولاریسم و حقوق بشر را جایگزین کنیم. این همبستگی بزرگ از مرزهای ایران فرا رفته و علاوه بر کوچندگان ایرانی در گرداگرد گیتی، همدلی جهانیان را نیز با خود دارد.
بر ما است که در این روزهای سرنوشت ساز تاریخی رهایی از اختاپوس مذهبی و ایده های ویرانگری که جهان در قرن بیستم به آن ها گرفتار شد، بکوشیم تا به سوی ساخت حکومت ملی گام برداریم. هرچه بیشتر بدانیم که چه چیزی پس از جمهوری ترور اسلامی میخواهیم، امید و نیروی ما برای کنار زدن لشکریان وحشیگری افزایش خواهد یافت.
شاخص ما پرچم ملی شیر و خورشید ما است، پرچمی که با آن حکومت قانون را بیش از یک قرن پیش در کشورمان ساختیم. در این راه نهادهایی که در سالهای گسست، یگانگی ملت ما را یادآوری کردند و چراغ امید را فروزان نگاه داشتند که بر چکاد آن ها نهاد مشروطیت و شاهزاده رضا پهلوی ایستاده اند، باید نیرومندتر گردند تا نشان دهند این جنبش ملی، انقلابی به سوی دموکراسی و شهروندی است و این نیازمند پشتیبانی رفتاری ما دارد.
میلاد آقایی
هر چه رساتر فریاد بزنیم که چه ایران زیبایی برای همه ی ایرانیان میخواهیم بسازیم، همگرایی ملی ما فزونی خواهد یافت و نیروی روشنایی سرانجام تاریکی جمهوری اسلامی را خواهد زدود. بربریت اصلاح شدنی نیست و ایده های ضد ملی که در تمام سالهای گذشته با کشور و ملت ایران جنگیده اند اینبار نخواهند توانست عمق استراتژیک جمهوری اسلامی شوند.
شاخص ما پرچم ملی شیر و خورشید ما است، پرچمی که با آن حکومت قانون را بیش از یک قرن پیش در کشورمان ساختیم. در این راه نهادهایی که در سالهای گسست، یگانگی ملت ما را یادآوری کردند و چراغ امید را فروزان نگاه داشتند که بر چکاد آن ها نهاد مشروطیت و شاهزاده رضا پهلوی ایستاده اند، باید نیرومندتر گردند تا نشان دهند این جنبش ملی، انقلابی به سوی دموکراسی و شهروندی است و این نیازمند پشتیبانی رفتاری ما دارد. ما هر چه به شیوایی از خواست خود درباره جایگزین جمهوری بربرهای اسلامی سخن بگوییم، دودلی را کنار میزنیم و پشتیبانان بیشتر و نیرومندتری در جهان خواهیم یافت.
هر ملتی وظیفه دارد فرمانروایی ملی خود را به دست بگیرد و ما امروز در این راه هستیم. تا رسیدن به دموکراسی، حقوق بشر و توسعه انسانی راهی نمانده است و مام میهن چشم به راه یک به یک فرزندانش است. دستان همدیگر را به گرمی بفشاریم و نگه داریم تا پس از شکست بربریت، میهن را بسازیم.
به امید پیروزی، زنده باد ملت سرافراز ایران.
پاسخی بگذارید