بررسی موضاعات سیاسی-اجتماعی ایران وب سایت انجمن انار
داریوش همایون،اندیشمند برجسته، در جمله‌ای ماندگار تصویری روشن از وضعیت تاریخی ایران ترسیم کرده است:
«ایران در گره‌گاه سه جهان عقب‌افتاده و گرفتار واقع است: جهان سوم، جهان خاورمیانه و جهان اسلام ولی به هیچ‌کدام از آن‌ها تعلق ندارد و باید خود را بر این جغرافیای عقب‌مانده سیاسی تحمیل کند.»
یکی از کارآمدترین ترفندهای جمهوری اسلامی برای تداوم حیات خود، عادی‌سازی شر از طریق فضای مجازی و پروپاگاندای سازمان‌یافته است. این نظام با به‌کارگیری بازوهای تبلیغاتی در داخل و خارج، همواره می‌کوشد تا سطح انتظارات جامعه را پایین بیاورد و جنایت و ناکارآمدی ساختاری خود را به صورت «مشکلاتی عادی» جلوه دهد.
بنیاد مردم دقیقا همان راهی را انتخاب کرده که در دستور العمل پنلوم چهارم حزب توده در ۱۹۵۸ میلادی نوشته شده است. شفافیت و اعلام موضع و توضیح گفتمان گرایش سیاسی مورد نظرمان، عمده ترین کاری ست که میشود انجام داد، بدون اعلام واضح و رسمی خواسته سیاسی مان هرگز به یک رهیافت سیاسی نخواهیم رسید
بازماندگان نسل سیاسی ۵۷ که رویکردی طلبکارانه دارند افول جمهوری اسلامی و پایان دوگانه اصلاح طلب-اصولگرا را فرصتی تاریخی دانسته و خواهان حضور به هر قیمتی و برای چند صباحی در عرصه قدرت هستند تا بار دیگر ایران را بسان موش آزمایشگاهی مورد آزمایش تزها و ایده های خود قرار دهند، این جماعت رانده شدن از انقلاب ۵۷ را دلیل حقانیت بی بدیل خود پنداشته و بسیاری از انان صرفأ به واسطه زندگی چندین ساله در غرب برای خود فلسفه سیاسی غربی، البته با تفسیر متناسب خودشان را دارند که شاید خوانشی با جامعه فعلی ایران نداشته باشد.
رایزنی که سالهاست برگ کتاب و مقاله ای را باز نکرده بیسوادی عمیقش و بی شعوری ذاتی و لمپنی درونی اش را با پند و موعظه و درس اخلاق دادن در فضای عمومی و فحاشی و رکاکی در مکالمات خصوصی پنهان خواهد کرد. سرباز فراری حتی اگر سالها در کنار فرهیختگان و بزرگان هم نشست و برخاست کند در مسند رایزن نظامی/امنیتی حداکثر به دنبال پرونده سازی و تشکیل لشکر بی و یا با مزد مشتی لمپن خبرچینِ نوچه خواهد بود.
در نگاه آهی، البته به درستی نهاد پادشاهی اخرین سنگر حفظ یگانگی سرزمینی ایران میباشد، برای تخریب این نهاد همزمان با موازی کاری و ساخت نهاد های عروسکی و دست سازِبدون هویت، به بیراهه کشاندن گفتمان مشروطه خواهی و ایجاد دوگانه مشروطه خواهِ شاه اللهی و مشروطه خواهِ میانه رو سعی در تخریب آن داشته است.
شورای به اصلاح ملی تصمیم، که به لحاظ حضور تعداد قابل توجهی تجزیه طلب و افراد نه چندان خوشنام، نه ماهیت ملی دارد و نه قرار است تصمیمی ملی درآن گرفته شود نمونه عینی چنین آش شله قلمکاری ست که با ترسیم رویابافی کودکانه معدودی فعال سیاسی چپ که همواره بازنده و «نقره داغ» داشته های واقعأ موجود عرصه سیاست ایران بوده اند
دربین سیاسیون وطنی آنهم از نوع اپوزیسیونی تشکیلات و کار تشکیلاتی به جای همکاری و انسجام، برنامه ریزی هدفمندی، شناخت نیروها و تقسیم کار و مشارکت جای خود را به رفیق بازی و ریاست و ریش سفیدی و همچنین درست کردن باند و گروه فشار که لازمه این آخری داشتن تعدادی چماقدار گوش به فرمان هست، داده است.
به فاصله شش روز پس از صحبتهای شاهزاده رضا پهلوی که باعث بالا رفتن موجی از امید در بین شهروندان ایرانی و همچنین ترس و واکنش شتاب زده رهبر جمهوری اسلامی و بسیاری از حامیان حکومت شد شش گروه جمهوری خواه و چپگرا در اعلامیه ای سراسیمه و توام با لفاظی های همیشگیِ مخالفین پادشاهی خواهان واکنش نشان دادند
امروزه ھمگام با توسعه شبکه‌ھای اجتماعی و بیداری ایرانیان و کم رنگ شدن تئوری چپ شرمگین ایرانی، سرمایه داری ایران که برای عدم فحش خوردن بابت سرمایه دار خطاب شدن کارآفرین ھم خوانده میشود فرصتی دارد تا بدون واھمه و ترس از ضبط و مصادره غیر قانونی دیگری در فردای براندازی فرقه تبھکار با طیبی خاطر به جنبش سرنگونی طلبی بپیوندد.