ایران

پادشاهی برآمده از انقلاب مشروطه باز تعریفی بر اساس فرهنگ کهن شهریاری ایرانی به گونه ای است که پادشاه، منتخب ملّت و دارای قدرت، تنها و تنها در چارچوب قانون است. قدرت پادشاه ایران از طرف ملّت به پادشاه واگذار شده است تا در راستای نیکروزی و استیفای حقوق آحاد ملت گام بردارد.

با گذشت 6 ماه از آخرین حرکت ملت ایران برای باز پس گیری حاکمیت ملی از شبهه دولت جمهوری اسلامی، گذار اپوزیسیون از دستاوردهای میدانی به سمت خواسته های بلند مدت به کندی پیش میرود. رسانه ها و بازیگران خارجی بیرحمانه بر طبل فرقه گرای، قوم گرایی و حکومت های شورایی می‌کوبند و در پی ایجاد یک سیستم درگیری درون کشوری در پس سقوط جمهوری اسلامی هستند.

در مقابل انقلابی که بر اساس ارزشهای ملی، یکپارچگی ملت، حفظ تمامیت ارضی و بازگشت به مشروطه بود و در حالیکه شعارهایی مانند «از زاهدان /کردستان تا تهران جانم فدای ایران» در گوشه گوشه ایران توسط معترضین سر داده میشد، اصرار شش نفر از این گروه به تفکیک قومیتی و تقلیل خواسته‌های ملی به مطالبات قومی و قبیله‌ای در عدم اقبال ادعای همبستگی این افراد در جامعه تاثیر زیادی داشت.

با توجه به جایگاه پادشاه در جامعه بعنوان سرچمشه حقانیت، ایشان تنها رهبری است که توان هدایت درست این بدنه عظیم اجتماعی را دارد. هر گروه یا فردی تلاش کند تا خللی در رهبری ایجاد و یا حقانیت زدایی کند با فرض محال موفقیت باید به این نکته توجه کند که جامعه تحت هیچ شرایطی نقش آنان را برای هدایت نخواهد پذیرفت و چون اساسا دارای پایگاه اجتماعی نیستند، تنها موجب رها شدن نیروی قدرتمند و جاری جامعه بدون رهبر مقتدر خواهد بود که در خلا جریان میانه روی ملیگرا، عرصه سیاسی را مستعد بروز و قدرت گرفتن جریانات افراطی خواهد کرد.

روز یکشنبه هشتم ژانویه ۲۰۲۳ در شهر کلن آلمان، اولین نشست انجمن مشروطه ایران شاخه کلن با تلاش حجت کلاشی فعال سیاسی مشروطه‌خواه، گروهی از ایرانیان ساکن آلمان، مدیریت سیاوش معنوی و با حضور جمعی از فعالین سیاسی ایرانی از کشورهای آلمان، هلند، بلژیک، انگلیس و دانمارک برگزار گردید.

بنیاد مردم دقیقا همان راهی را انتخاب کرده که در دستور العمل پنلوم چهارم حزب توده در ۱۹۵۸ میلادی نوشته شده است. شفافیت و اعلام موضع و توضیح گفتمان گرایش سیاسی مورد نظرمان، عمده ترین کاری ست که میشود انجام داد، بدون اعلام واضح و رسمی خواسته سیاسی مان هرگز به یک رهیافت سیاسی نخواهیم رسید

در عصر ارتباطات و گردش آزاد اطلاعات، گروههایی که به سیاق انقلاب ۵۷ تصور میکنند میتوانند مردم را در هاله ابهام و با مخفی کاری همراه خود کنند و یا حمایت مردمی را با خدعه و فریبی از جنس وحدت کلمه خمینی و  دعوت به سکوت برای «اتحاد همه با هم» بدست آوردند با سرعت با واکنش عمومی روبرو میگردند. در این بین فعالان اجتماعی و یا سیاسی هستند که در صورت جاه‌طلبی و وارد شدن به این بازی ناراست بازنده مطلق خواهند بود و اعتبار خود را از دست خواهند داد.

هر ملتی وظیفه دارد فرمانروایی ملی خود را به دست بگیرد و ما امروز در این راه هستیم. تا رسیدن به دموکراسی، حقوق بشر و توسعه انسانی راهی نمانده است و مام میهن چشم به راه یک به یک فرزندانش است. دستان همدیگر را به گرمی بفشاریم و نگه داریم تا پس از شکست بربریت، میهن را بسازیم.

اینبار برخلاف اعتراضات قبلی در ایران، معترضان در مورد پیام و خواسته‌های خود بسیار صریح می باشند: آنها خواهان تغییر رژیم هستند. من با شاهزاده رضا پهلوی، پسر آخرین شاه ایران، مصاحبه کردم تا به درک بهتری از ایران آینده در صورت پیروزی این انقلاب برسم. این گفتگو ما بصورت آنلاین انجام شد.

باید از ایران بیاموزیم
امروز تمام آن وراجی‌هایِ مرتبط با خصیصه‌گراییِ فرهنگی از جانبِ نیروهای ارتجاعی معنای خود را از دست داده‌اند: اکنون می‌توانیم ببینیم که چطور مبارزه‌ی ایرانی‌ها مبارزه‌ی همه‌ی ماست.